همه چیز درباره بیماری شارکو ماری توث

 مردانی که از مادر خود این ژن را دریافت می کنند علائم در اواخر کودکی نمایان می شود

شارکو ماری توث Charcot marie tooth نوعی بیماری ژنتیکی در اعصاب محیطی است که با تخریب اعصاب موجب ضعف در عضلات قسمت هایی پایینی اندام می شود. بیماری شارکو ماری توث بیماری مفاصل است که از سنین جوانی آغاز می‌شود.

شارکو ماری توث charcot marie tooth نوعی بیماری ژنتیکی و ارثی در اعصاب محیطی است. در بیماری شارکو ماری توث اعصاب اندام تحتانی تخریب می شوند و این موجی ضعف عضلات ساق و تغییر شکل کف پا می گردد.

بیماری شارکو ماری توث بیشتر در پسران 10-5 ساله و معمولا بصورت دو طرفه دیده میشود. این بیماری شروعی تدریجی داشته و معمولا پیشرونده است. این بیماری شایعترین بیماری عصبی عضلانی ارثی است که از هر 100 هزار نفر 30-10 نفر را درگیر می کند. 

علت بیماری شارکو ماری توث

ژن بیماری شارکو ماری توث ممکن است بصورت غالب یا مغلوب و یا وابسته به جنس منتقل شود. گاهی هم هیچ سابقه فامیلی در بیمار وجود ندارد و ایجاد آن به علت جهش ژنتیکی است.

انواع شارکو ماری توثCMT

پنج نوع از این بیماری شناخته شده است. این ها عبارتند از:

• شارکوت ماری توث نوع یک (CMT1):

ناشی از ناهنجاری در غلاف میلین برخی اعصاب می باشد. این نوع از بیماری شارکوت ماری توث با آسیب پوشش میلینی در اعصاب محیطی مشخص می‌شود. سستی و آتروفی عضلانی، از دست دادن حس و پایین آمدن سرعت هدایت اعصاب تا حد 5 تا 30 متر در ثانیه از نشانه‌های بیماری است ( در حالت نرمال این میزان بیشتر از 40 تا 45 متر در ثانیه است).

پیشرفت بیماری به صورت تدریجی است و علائم بیماری بین 5 تا 25 سالگی آشکار می‌شود. کمتر از 5 درصد بیماران وابسته به ویلچر می‌شوند. بیماری معمولاً باعث کوتاه شدن دوره زندگی نمی‌شود. 6 نوع CMT1 وجود دارد که از لحاظ تظاهرات بالینی مشابه هستند و تنها با آزمایش ژنتیک از هم تفکیک داده می‌شوند.

•شارکوت ماری توث نوع 2 (CMT2):

ناشی از ناهنجاری در آکسون سلول عصب محیطی می باشد. در این نوع CMT سلولهای اکسونی اعصاب محیطی با اختلال مواجه می‌شوند. از لحاظ بالینی مشابه نوع 1 است اما کاهش هدایت جریان عصبی در این نوع کمتر است. CMT2 پانزده زیر گروه دارد که نشانه‌های بالینی آنها مشابه است و با آزمایش ژنتیک از هم تفریق داده می‌شوند.

اگرچه ژن درگیر در بیشتر این زیر گروه‌ها شناخته شده است اما در مواردی نیز تنها کروموزم حامل این ژن شناسایی شده و بنابراین تست ملکولی مربوط به آن هنوز به صورت آزمایشگاهی وجود ندارد.

•شارکوت ماری توث نوع حد وسط: در این نوع از شارکوت ماری توث تظاهرات فنوتیپی مربوط به اکسون‌ها و سلولهای میلین غیر عادی مشاهده می‌شود.

•شارکوت ماری توث نوع 3 (CMT3): ( بیماری Dejerine-Sottas) یک بیماری نادر می باشد. نوروپاتی شدیدی است که از نوزادی شروع می شود. نوزادان، دچار تحلیل عضلات، ضعف و مشکلات حسی می شوند.

•شارکوت ماری توث نوع 4 (CMT4): دارای علائم ضعف ساق پا در دوران کودکی و نوجوانی می باشند. راه رفتن برای این گروه بسیار سخت است.

•شارکوت ماری توث نوع 5 (CMTX): ناشی از جهش ژن 32 بر روی کروموزوم x است. این جهش ژنی بر روی ارتباطات سلول های شوان با آکسون اثر می گذارد.

مردانی که از مادر خود این ژن جهش یافته را دریافت می کنند، علائم در اواخر دوران کودکی نمایان می شود. زنانی که این ژن جهش یافته را از یکی از والدین خود دریافت می کنند، علائم خفیفی را در دوران نوجوانی و یا در دوران بعدی نشان می دهند و یا ممکن است آنها هیچ علامتی را نشان ندهند.

هیچ درمانی برای بیماری شارکو ماری توث وجود ندارد

علایم و نشانه ها شارکوت ماری توث

علایم ممکن است درارتباط با موارد زیر باشد:

*ضعف و آتروفی عضلات ساق ها و پاها

*اختلال حس در ساق و پا

*معمولا درد وجود ندارد ولی گاهی درد گزارش می شود.

*تشدید قوس های پا

*افتادگی پا یا دراپ فوت (فوت دراپ) (Foot drop)

*انگشتان چکشی (Hammer toes)

*اختلال در تعادل و راه رفتن

*ممکن است ران ها، بازوها و دست ها نیز درگیر شوند.

بیماری شارکو ماری توث بیماری مفاصل است که از سنین جوانی آغاز می‌شود

عوارض بیماری شارکو ماری توث

- لرزش دست ها

- کرامپ و اسپاسم عضلات

- سیانوز یا کبود شدن انگشتان

-  در مواردی اعصاب آنقدر سفت و کلفت می شوند که میتوان آنها را لمس کرد.

- بیمار به علت اختلال حس لمس در معرض بروز زخم و سوختگی در انگشتان دست و پا است پس باید بیش ار معمول از دست و پای خود محافظت کند.

- در این بیماران پیچ خوردن پا و شکستگی های پا و ساق بیشتر از معمول ایجاد می شود پس بیمار باید در راه رفتن کمی محتاط تر باشد. زایمان این افراد ممکن است با عوارض بیش از معمول همراه باشد. ممکن است بیمار به علت فلج حنجره دچار عفونت تنفسی ناشی از رفتن ترشحات حلق و موارد غذایی به دستگاه تنفس شود.

اکثر بیماران مبتلا به شارکو ماری توث طول عمر طبیعی داشته و در مدت زندگی می توانند راه بروند. در نوار عصبی که از اندام مبتلا به این بیماری گرفته می شود سرعت هدایت عصبی در عصب پرونئال کم می شود. بیماری شارکو ماری توث معمولا سیر پیشرفت کندی دارد و ممکن است پیشرفت آن در هر زمانی متوقف شود.

تشخیص شارکوت ماری توث

♦ در ابتدا پزشک از فرد، سابقه پزشکی و فامیلی می پرسد و معاینه عصبی را انجام می دهد.

♦ از فرد راجع به ماهیت و طول مدت علائم سئوالاتی پرسیده می شود.

♦ پزشک در طی معاینه عصبی، به ضعف عضلانی در دست ها و پاها، کاهش حجم عضلات، کاهش رفلکس تاندون ها و از دست دادن حس ها پی می برد.

♦ همچنین پزشک، تغییر شکل پاها را بررسی می کند.

♦ مشکلات ارتوپدی دیگر از قبیل: اسکولیوز و رشد غیرمعمول لگن ممکن است وجود داشته باشند.

♦ یک نشانه خاص که ممکن است در افراد مبتلا به  CMT1 دیده شود، بزرگ شدن اعصاب (اعصاب هیپرتروفیک) است. این اعصاب بزرگ، احساس می شوند و حتی ممکن است از طریق پوست نیز دیده شوند.

♦ اگر پزشک مشکوک به CMT باشد، آزمایش های الکترودیاگنوستیک را تجویز می کند. این آزمایش ها شامل دو بخش است: مطالعات هدایت عصبی و الکترومیوگرافی.

♦ آزمایش های ژنتیکی برای تشخیص انواعی از CMT مفید می باشد.

♦ اگر همه آزمایشات و کارها برای تشخیص CMT منفی بود، از بیوپسی عصب استفاده می شود. بیوپسی عصب به این صورت است: مقداری از عصب محیطی را از طریق برش کوچکی از پوست، بیرون می آورند و زیر میکروسکوپ نگاه می کنند. این عصب معمولا از ماهیچه ساق پا برداشته می شود.

اکثر بیماران مبتلا به شارکو ماری توث طول عمر طبیعی داشته

درمان بیماری شارکو ماری توث

هیچ درمانی برای این عارضه وجود ندارد. درمان های فیزیکی، استفاده از دستگاه ها و گاهی اوقات جراحی می تواند کمک کننده باشد.

1- بستن مچ پا نیز کمک به راه رفتن می کند.

2- داروهای ضد درد نیز برای تسکین درد استفاده می شوند.

3- درمان های فیزیکی شامل: تمرینات قدرتی برای عضلات، کشش رباط ها، استقامت و ورزش های هوازی می باشد. تقویت عضلات باعث تاخیر و یا کاهش از دست دادن عضلات می شود.

4- تمرینات قدرتی هم اگر قبل از انحطاط اعصاب و ضعف عضلانی صورت گیرد، نتایج بهتری را خواهد داشت.

5- ورزش های کششی از تغییر شکل مفاصل جلوگیری می کند. به طور کلی ورزش کردن موجب افزایش استقامت و جلوگیری از خستگی می شود.

6- درمانگرها توصیه به شنا و دوچرخه سواری می کنند، زیرا این ورزش ها فشاری روی ماهیچه و مفاصل وارد نمی کنند.

7- چکمه و یا بوت ها و یا کفش هایی با پاشنه های بلند و پهن برای حفاظت قوزک پای ضعیف مفید است.

وقتی دست‌ها از بیماری خبر می‌دهند

قرمزی و التهاب کف دست ها می تواند نشانه ای از یک بیماری کبدی باشد

بدن انسان مجموعه ای از سیگنال ها را درباره وضعیت سلامت ما ارائه می کند، که از زبان تا انگشتان پا را در بر می گیرند. دست ها یکی از بخش های بدن هستند که می توانند سرنخ هایی مهم درباره وضعیت سلامت کلی ما ارائه کنند.

زمانی که موضوع انجام فعالیت های روزانه مطرح می شود، دست ها یکی از مهم‌ترین اندام های بدن انسان هستند. اما با نگاهی دقیق‌تر به دست ها ممکن است اطلاعات بیشتری درباره وضعیت سلامت خود کسب کرده و نشانه های اولیه شرایط و بیماری هایی که از آنها آگاه نبودید را کشف کنید.

آرتریت

مطالعه ای که در نشریه Arthritis and Rheumatism منتشر شد، نشان داد سوژه هایی که انگشت حلقه آنها بلندتر از انگشت اشاره بود، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به استئوآرتریت یا آرتروز قرار داشته باشند. زنانی با این ویژگی که در این مطالعه حضور داشتند سه برابر احتمال بیشتری داشت به آرتریت مبتلا باشند.

بیماری پارکینسون

آیا دستخط پیوسته و زیبای شما به حروفی شکسته و کوچک تبدیل شده است؟ این می تواند یک نشانه اولیه از ابتلا به بیماری پارکینسون باشد، که به نام میکروگرافی (Micrographia) شناخته می شود. پیش از این که نگران شوید، با پزشک در این زمینه صحبت کنید. تغییرات در قدرت بینایی یا افت مهارت انگشتان نیز می توانند از دلایل میکروگرافی باشند.

لرزش دست می تواند نشانه ای دیگر از ابتلا به بیماری پارکینسون باشد، به ویژه اگر لرزش چه در زمان حرکت و چه ثابت بودن دست ها متوقف نمی شود. اگر نگه داشتن دست ها از لرزش آنها پیشگیری می کند، دلیل آن احتمالا بیماری پارکینسون نیست. در صورت مواجهه با این نشانه مراجعه به پزشک برای بررسی دقیق شرایط اهیمت دارد.

بیماری کلیوی

ناخن های دست می توانند اطلاعات بسیاری را درباره سلامت کلیه ها در اختیارتان قرار دهند. شیاردار شدن ناخن ها چه در امتداد آنها شکل گرفته باشد و چه شکل قاشقی به آنها ببخشد می تواند به بروز مشکل اشاره داشته باشد. اگر شیارها در امتداد ناخن هستند، این شرایط می تواند به بیماری کلیوی اشاره داشته باشد. اگر ناخن ها مقعر شده اند، این شرایط می تواند به کمبود آهن اشاره داشته باشد، که به طور معمول با بیماری کلیوی همراهی می شود.

همچنین، رگه ها یا نقطه های سفید یا ناخن هایی که در نیمه پایینی سفید رنگ هستند می توانند به مشکلات کلیوی اشاره داشته باشند. اگر با تغییراتی چشمگیر در ناخن های خود مواجه شده اید مراجعه به پزشک برای بررسی دقیق شرایط بهترین اقدام ممکن است.

لرزش دست می تواند نشانه ای از ابتلا به بیماری پارکینسون باشد

وضعیت قلب

بنابر نتایج مطالعه ای که در سال 2015 در نشریه The Lancet منتشر شد، میزان قدرت گرفتن شما می تواند یک نشانگر اولیه از خطر حمله قلبی یا سکته مغزی باشد. قدرت کم گرفتن شما می تواند از خطر مرگ به واسطه حمله قلبی حکایت داشته باشد.

قدرت گرفتن دست یک نشانگر از چیزی است که به نام سن بیولوژیکی شناخته می شود. سن بیولوژیکی چگونگی عملکرد بدن در مقایسه با سن واقعی شماست.

همچنین، شرایط دست های شما می تواند سرنخ هایی درباره ابتلا به پرفشاری خون ارائه کند. مطالعه ای که در سال 1993 انجام شد، نشان داد بیمارانی که دارای اثر انگشت پیچشی بودند، احتمال بیشتری داشت پرفشاری خون داشته باشند.

ضخیم شدن نوک انگشتان، شرایطی که به نام چماقی شدن شناخته می شود نیز می تواند به بیماری قلبی، بیماری ریوی، یا برخی مشکلات سلامت دیگر اشاره داشته باشد. اگر با افزایش ضخامت سرانگشتان خود مواجه هستید، که به نظر می رسد ناخن ها به خوبی به انگشتان متصل نیستند یا ناخن ها به سمت پایین انحنا پیدا کرده اند، به پزشک مراجعه کنید.

بیماری کبدی

اگر به صورت مزمن با قرمزی و التهاب کف دست های خود مواجه هستید، این می تواند نشانه ای از یک بیماری کبدی باشد. البته نباید در ابتدا نگران شوید، زیرا قرمزی کف دست ها می تواند نشانه ای از التهاب پوستی کف دست (Palmar erythema) باشد، که می تواند ارثی بوده یا به واسطه دلیلی نه چندان جدی شکل بگیرد. پیش از این که نگران ابتلا به سیروز کبدی شوید، با پزشک خود در این زمینه صحبت کنید.

کم کاری تیروئید

انگشتان متورم و درد مفاصل آنها می تواند نشانه ای از مشکلات مرتبط با تیروئید باشد. تونل کارپ نیز می تواند موجب این نشانه ها شود. اگر تورم انگشتان و درد مفاصل آنها برای مدتی طولانی پایدار باقی مانده است، با پزشک برای بررسی دقیق شرایط و انجام آزمایش تیروئید صحبت کنید.

سیانوز

سیانوز یا رنج کبود شامل کمبود اکسیژن در خون است و رنگ آبی ناخن ها یکی از نشانه های شایع این شرایط محسوب می شود. سیانوز به خودی خود یک بیماری نیست، اما می تواند نشانگر برخی از مشکلات سلامت، مانند آسم، سینه پهلو یا بیماری قلبی باشد.

اگر مشغول برف بازی بوده اید و با ناخن های شما آبی شده اند، جای نگرانی نیست. سیانوز شرایطی پایدار بدون در نظر گرفتن دما است.

رنگ آبی پایدار ناخن ها به طور قطع نشانه ای نگران کننده محسوب می شود و باید با پزشک در این زمینه صحبت کنید. اگر با سیانوز مواجه هستید و این شرایط با تنگی نفس، یا هر نشانه دیگر حمله قلبی یا سکته مغزی همراهی می شود با مرکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.

 گرفتگی شبانه عضلات پا؛ دلایل، پیشگیری و درمان

یکی از دلایل گرفتگی شبانه عضلات پا کم آبی بدن است  

آیا گرفتگی عضلات و درد در پاها هنگام خواب شبانه را تجربه کرده اید؟ این گرفتگی های شبانه عضلات پا به اندازه ای دردناک هستند که می توانند شما را از خواب بیدار کنند و به طور معمول زمانی رخ می دهند که فعالیت چندانی در طول روز نداشته اید. گرفتگی شبانه عضلات پا بیشتر در عضلات ساق پا رخ می دهند، اما می توانند در ناحیه پنجه پا و ران ها نیز شکل بگیرند.

درد عضلانی به طور معمول چند ثانیه تا چند دقیقه طول می کشد. هنگامی که درد شدید و گرفتگی برطرف می شود، عضلات پا در ادامه شب یا حتی کل روز بعد دردناک باقی می مانند. گرفتگی عضلات پا برای مردان و زنان رخ می دهند، اما در افراد بالای 50 سال شایع‌تر است.

گرفتگی عضلات پا متفاوت از سندرم پای بی قرار

گرفتگی عضلات پا هنگام شب و سندرم پای بی قرار به طور معمول طی خواب رخ می دهند و این تنها تشابه آنها محسوب می شود. ویژگی های دیگر این دو متفاوت هستند و در ادامه به برخی از آنها اشاره می کنیم:

سندرم پای بی قرار بیشتر یک حس درد یا احساسی خزنده در پاها است.

سندرم پای بی قرار موجب شکل گیری درد یا گرفتگی نمی شود که در گرفتگی عضلات پا شاهد آنها هستیم.

حرکت دادن پا به تسکین سندرم پای بی قرار کمک می کند، اما در گرفتگی عضلات پا این گونه نیست و شما باید به جای حرکت در پای خود کشش ایجاد کنید.

هنگامی که سندرم پای بی قرار را تجربه می کنید این احساس که قصد دارید پاهای خود را حرکت دهید در شما ایجاد می شود، اما آن چه در گرفتگی عضلات پا تجربه می کنید پرهیز از انجام هر گونه حرکتی است.

دلایل و عوامل خطرآفرین گرفتگی عضلات پا در شب

آن چه که به شگل گیری گرفتگی عضلات پا منجر می شود همچنان به طور دقیق مشخص نشده است، اما دلایل احتمالی و عوامل خطرآفرینی وجود دارند که می توانند گرفتگی عضلات پا را تحریک کنند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

نشستن بیش از اندازه و طولانی مدت

نشستن در وضعیت نادرست

اعمال فشار بیش از اندازه بر عضلات پا

ایستادن طولانی مدت یا کار کردن روی کف های بتنی

گرفتگی عضلات پا گاهی اوقات می تواند در نتیجه برخی شرایط پزشکی از جمله موارد زیر شکل بگیرد:

کم آبی بدن

بیماری پارکینسون

اعتیاد به الکل

بارداری

اختلالات ساختاری (به عنوان مثال، مانند کف پای صاف)

اختلالات عصبی‌عضلانی

اختلالات غدد درون ریز (به عنوان مثال، مانند بیماری دیابت)

استفاده از ادرارآورها، استاتین ها، بتا آگونیست ها

هنگام گرفتگی عضله پا در نیمه شب ،تقریبا احساس فلج شدن به شما دست می دهد

درمان و پیشگیری از گرفتگی عضلات پا

روش درمان گرفتگی عضلات پا به دلیل آن بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر دلیل این گرفتگی کم آبی بدن باشد، شما باید مایعات بیشتری در طول روز بنوشید. از جمله دیگر روش های درمان و پیشگیری از گرفتگی عضلات پا می توان به موارد زیر اشاره کرد:

حمام گرم و آرامش بخش پیش از به خواب رفتن و کاهش سفتی در عضلات

قرار دادن یک پتوی برقی یا هوله گرم روی محل گرفتگی عضلات

پوشیدن کفش هایی راحت و ارگونومیک و دوری جستن از کفش های پاشنه بلند

انجام حرکات کششی پیش از خواب

انجام ورزش های آبی به منظور ساخت عضلات پا

طب سوزنی را امتحان کنید زیرا به رفع سفتی در عضلات پا کمک می کند

مصرف شاه بلوط هندی زیرا به بهبود گردش خون در بدن و پاها کمک می کند

دریافت پتاسیم و منیزیم کافی از رژیم غذایی زیرا کمبود این مواد معدنی می تواند به گرفتگی عضلات پا منجر شود

هنگام وقوع گرفتگی پا چه کاری انجام دهیم؟

هنگامی که گرفتگی عضله پا در نیمه شب را تجربه می کنید، تقریبا احساس فلج شدن به شما دست می دهد. بر همین اساس است که آگاهی از چگونگی رسیدگی به این وضعیت و کسب آرامش و کاهش درد پس از آن اهمیت دارد. شما می توانید نکات زیر را مد نظر قرار دهید:

یک قاشق غذاخوری خردل زرد بخورید زیرا به تسکین درد و ناراحتی کمک می کند.

از بستر خواب بلند شده و برای مدتی راه بروید. پاهای خود را تکان دهید تا گردش خون در آنها افزایش یابد.

روی زمین نشسته و پاها را روبروی خود دراز کنید. آنها را از ناحیه مچ خم کرده و انگشتان را به سمت زانو نشانه بروید، پاهای خود را بکشید تا کشش خوبی در آنها ایجاد شد.

به آرامی عضلات دچار گرفتگی را ماساژ دهید و از حرکات دایره ای برای این کار استفاده کنید.

ملحفه ها و پتوهایی که استفاده می کنید باید به اندازه کافی راحت باشند تا هنگام خواب در عضلات پا انقباض ایجاد نکنند.

 گرفتگی عضلات پا را چگونه درمان کنیم

کمبود کلسیم به خصوص در افراد غیرورزشکار از دیگر علت‌های شایع اسپاسم عضلات است 

اسپاسم عضلات پا معمولا در افراد ورزشکار بروز می‌کند، دلیل اسپاسم عضلات پا به روشنی مشخص نیست و دلایل زیادی برای آن مطرح می‌شود؛ اسپاسم عضلات به معنای انقباض عضلات است.

اسپاسم عضلات پا بیماری شایعی است که معمولاً در افراد ورزشکار و گاهی در غیرورزشکارها بروز می‌کند. اسپاسم عضلات به معنای انقباض عضلات است، بدون آنکه فرد اراده‌ای در بروز آن داشته باشد. 

هر امری که غیرارادی بر روی اراده انسان تأثیر بگذارد، با درد همراه است. دلیل اسپاسم عضلات پا به روشنی مشخص نیست، لذا دلایل زیادی برای آن مطرح می‌شود. 

به طور مثال؛ کمبود قند خون و کمبود انرژی در انتهای ورزش کردن ورزشکاران منجر به آن می‌شود که اعصاب عصب‌دهی‌کننده عضلات خسته شوند و پیام خود به خودی ارسال کنند که در این صورت اسپاسم به وجود می‌آید. همچنین این مورد در ورزشکارانی که بیش از 90 دقیقه ورزش کرده‌اند و کربوهیدرات جایگزین دریافت نکرده‌اند بیشتر دیده می‌شود. 

کمبود سدیم خون در افرادی که ورزش طولانی‌مدت در محیط گرم و خشک انجام دادند و تعریق زیادی کردند، به دلیل دفع سدیم نیز باعث اسپاسم عضلات می‌شود. 

این افراد باید هنگام ورزش کردن آب را همراه با مقدار اندکی نمک بنوشند، زیرا نوشیدن آب بدون نمک در ورزشکاران غلظت سدیم خون را کم می‌کند و موجب اسپاسم عضلات می‌شود. 

کمبود کلسیم به خصوص در افراد غیرورزشکار از دیگر علت‌های شایع اسپاسم عضلات است و  این کمبود کلسیم بیشتر در ساق پا ایجاد درد می‌کند و معمولاً علت آن کم‌آبی بدن هنگام ورزش کردن است، یعنی افراد به خصوص سالمندان و نوجوانانی که حین ورزش کردن آب مصرف نمی‌کنند به این پدیده دچار می‌شوند. 

اسپاسم عضلات پا بیماری شایعی است که در افراد ورزشکار بروز می‌کند

افراد ورزشکار و غیرورزشکار معمولاً دلیل اسپاسم پا را نمی‌دانند. در برخی مواقع با ادامه این پدیده، این افراد به سندروم پای بی‌قرار مبتلا می‌شوند که این سندروم باعث حرکت خود به خودی پا در حین استراحت و انقباض عضلات آن می‌شود. 

برای کنترل اسپاسم عضلات پا، کنترل استرس، مصرف کافی مایعات، توجه به مصرف الکترولیزها به خصوص سدیم و کلسیم، استفاده از قند در صورت ورزش مداوم و انجام حرکات کششی در پایان ورزش، اموری ضروری هستند و موجب کم شدن انقباض و در نهایت کاهش اسپاسم عضلات پا خواهند شد. 

اگر افراد با رعایت موارد فوق درمان نشدند، به پزشک متخصص مراجعه کنند تا با تجویز داروی شل‌کننده عضلات، اسپاسم پای آنها را رفع کند.

برای دردهای ناشی از رشد چکار کنیم؟

دردهای ناشی از رشد به صورت احساس گرفتگی در پاها دیده می شود

دردهای ناشی از رشد بیشتر در پاها تظاهر می کنند و اغلب در هنگام عصر یا شب تشدید می شود. این دردها کودکان سه تا 12 سال را بیشتر متاثر می کند. دردهای هنگام رشد منجر به آسیب های طولانی مدت نمی شود.

دردهای ناشی از رشد بیشتر به صورت احساس گرفتگی در هر دو پا خود را نشان می دهند و آن هم در ساق و یا مچ پا. این دردها ران را نیز تحت تاثیر قرار می دهند. این دردها البته منجر به عدم توانایی کودک در راه رفتن نمی شود و هیچ ارتباطی با لنگ زدن، آسیب و یا عفونت ندارد.

اگر درد فقط در یک پا بود، احتمالا درد ناشی از رشد نمی تواند باشد و در این موارد باید حتما کودک خود را برای معاینه نزد پزشک ببرید.

چه چیز باعث دردهای ناشی از رشد می شود؟
علت این دردها ناشناخته است هرچند این دردها در کودکان فعال یا کودکانی که مفاصل انعطاف پذیرتری دارند، بیشتر شایع است.

چه کار می توان کرد؟
درد ناشی از رشد در خانه اغلب درمان می شود و آنها با دادن برخی داروها مانند پاراستامول یا ایبوپروفن. گاهی اوقات یک مسکن قبل از خواب و بعد از یک روز فعال می تواند درد در هنگام شب را کاهش دهد.
هیچ گاه از آسپیرین استفاده نکنید، چون احتمال ابتلای کودک به نشانگان رای (یک عارضه نادر مغزی وخیم که به مصرف آسپیرین در کودکان مربوط است) وجود دارد.

با این حال ماساژ عضلات ساق پا و مفاصل و یا استفاده از بسته های گرما نیز مفید است.

کفش های حمایتی نیز منجر به پیشگیری از دردهای ناشی از رشد می شود.
به کودک ‌تان بگویید که این دردهای رشد برای همیشه ادامه نخواهند یافت و با افزایش سن، خود به خود فروکش خواهند کرد.

چه زمانی باید نزد پزشک رفت؟
پزشک خود را ببینید اگر:
درد فقط در یک پا باشد.
درد همچنین بازوها را تحت تاثیر قرار دهد.
درد در طول روز به غیر از شب ادامه داشته باشد.
تورم مفاصل ایجاد شود.
درجه حرارت بالای بدن رخ دهد.
کودک اشتهایش را از دست بدهد.
کاهش وزن رخ دهد.
بی میلی به راه رفتن یا لنگ زدن رخ دهد.
پزشک برای رد بیماری های دیگر مانند آرتریت، کمبود ویتامین دی، یا نرمی استخوان یا حتی ابتلا به سرطان خون باید ارزیابی هایی را روی کودک انجام دهد.

پزشک همچنین کودک ‌‌تان را معاینه خواهد کرد و ممکن است سوالاتی در مورد برخی از بیماری‌‌های خاص که علایم مشابهی دارند، مانند «نشانگان پاهای بی‌قرار» بپرسد. این نشانگان با حس‌ ناخوشایندی در پاها و تمایل غیرقابل کنترل برای تکان دادن پاها برای راحت شدن مشخص می ‌شود. به ندرت ممکن است پزشک آزمایش خون، رادیوگرافی با اشعه ایکس و سایر آزمون‌‌‌‌ های تشخیصی را برای تعیین علت پادرد کودک تجویز کند.